Hoe sterk zijn de eenzame fietsers....?

We sluiten de dag af met een heerlijke maaltijd. Onze Russische gastheer (hij vangt eerst 7 forellen uit de vijver) en gastvrouw (zij kan heerlijk koken) verwennen de 7 gasten (Frankrijk, België, Koeweit, Italië en Nederland). Het is gezellig aan tafel. De volgende ochtend is er ontbijt met pancakes voor we vertrekken voor een zware dag met de klim naar de top van de Cebreiro (1300 meter hoog) en de top van de Alto do Poio (1335 meter hoog) op het programma. Deze klim is te vergelijken met de Roelandspas (Pyreneeën). Om 7 uur beginnen we en het is erg stil op de weg. We zijn echt de enige fietsers en ook autoverkeer is er nauwelijks. We klimmen gestaag en om 10 uur zijn we boven op de eerste berg. Een uur later hebben we de tweede bedwongen. Het ging niet altijd heel eenvoudig (vooral de kilometers met een stijgingspercentage van 9% vallen ons zwaar), maar we doen het toch maar! Boven op het terras bij de Alto do Poio komen er  na een poosje nog meer fietsers boven. We voelen ons dus best wel sterk! Daar besluiten we de afdaling van 12 kilometer er maar achteraan te doen. Dat is echt genieten; de weg is breed, er staat een heerlijk windje en binnen een mum van tijd zijn we beneden in Triacastela. Vandaag dus 42 kilometer gedaan en dat maakt dat we er nog maar 147 kilometer hoeven te doen. Nog geen 30 kilometer meer per dag.  Nog 5 dagen en we zijn in Santiago!