Schaduw

Na een heerlijk tukje in de hangmat zijn we de stad in gegaan. León is werkelijk prachtig en zeer levendig. Veel terrassen waar je kunt eten. Dat hebben we gedaan: een prima pelgrimsmaaltijd. Nog een wandeling door de stad en terug naar de herberg. Daar horen we van onze mannen over de aanslag in Nice. Vijf weken hebben we zo goed als niets meegekregen over het nieuws: als we tijdens een koffiepauze TV zagen ging het altijd alleen maar over de stierengevechten in Pamplona. En nu dit. De harde werkelijkheid raakt de camino en werpt even een schaduw op onze reis. Maar het is natuurlijk ook zo dat we vanmorgen gewoon weer op onze fietsen stappen voor onze tocht van 60 kilometer naar Astorga. De laatste dag voor de bergen, maar we voelen en zien dat ze eraan komen. Regelmatig een klimmetje, zelfs een van 10% om alvast een beetje op te warmen. Onderweg hebben we ook een aantal kilometers grind. Nooit zo fijn met gewone fietsen. Daar stuiten we op een groep Nederlandse wielrenners. Ze doen de camino met wel erg weinig bagage, denken we nog. Soms rijden zij ons voorbij, dan wij hen weer. Ineens zien we de complete groep in de schaduw onder de bomen lunchen. Een volgauto heeft tafels klaar gezet en in de auto zit natuurlijk ook de bagage. Zo kunnen wij het ook.... we voelen ons best wel trots op de manier zoals wij het doen! In Astorga vinden we een mooie auberge en om 1 uur staan we al onder de douche. Nu schrijven we in de tuin ( met maar een heel klein beetje schaduw) ons verhaal. Het is ondertussen aardig warm geworden en de temperatuur is dik boven de dertig graden gestegen. Maar..... om 5 uur deze middag krijgen we een gratis massage van vrijwilligers (fysiotherapeuten). We zijn al klaar voor de klimtocht naar Cruz de Ferro (top 1504m).... maar dan zeker!!