Vroeg op...... laat weg!

Wat is Logroño toch een prachtige stad! Na ons pelgrimsmaal (samen met een Française en een Amerikaan) gaan we de stad nog in. Ondertussen is het afgekoeld en is het op het terras heerlijk. Om 10 uur gaan we slapen, maar in de refugo is het bloedheet. Om 5 uur vertrekken de eersten en wij gaan om half 6 uit bed. Coby pakt haar fiets en merkt dat haar achterband helemaal leeg staat. Dat is balen. Het is nog donker en het licht mag niet aan. Dus een band repareren in het donker, bijgelicht door de I Phone. De binnenband is echter echt niet kapot en dus oppompen maar. Maar dat wil maar niet lukken. We snappen er niets van tot we ontdekken dat het nippeltje er verkeerd inzit. Het is ook verdomde lastig om in het donker dit te doen (en het komt dus niet omdat we vrouwen zijn!). Toch krijgen we het uiteindelijk niet voor elkaar om de fiets weer rijklaar te maken: bij het ventiel zit de buitenband steeds niet goed! Wel vier keer proberen we het. Het lijkt erop alsof er iets goed mis is met de buitenband!!! Twee ervaren fietsers doen net of ze ons niet zien.....! Twee uur later geven we het op en lopen met de fiets naar een fietsenmaker (gelukkig is er een en maar op 1 kilometer afstand). Om 8 uur staan we voor de deur, maar niemand weet of en wanneer Marie José (de fietsenmaker) opengaat. Dan maar een ontbijtje in het cafeetje op de hoek. Heel gezellig, want iedereen wil wel een gesprek aanknopen met de gestrande Hollandaises. Om kwart over 9 gaan we een kijkje nemen bij de winkel en tot onze vreugde is hij er. En....  hij heeft een buiten- en binnenband voor een Gazelle. Binnen een mum heeft hij de fiets gerepareerd en om half 10 kunnen we vertrekken. Ondertussen is het tegen de 30 graden en moeten we over een heel vervelend kiezelpad. Als we dat gehad hebben komen er twee stevige klimmen, waarvan er een op het laatst 13 % is. We halen vier Spanjaarden in en ze kunnen maar niet begrijpen dat we helemaal vanuit Nederland met de fiets hier zijn. Een highfive is de beloning. Na 30 kilometer stoppen we vandaag. Met ruim 35 graden is dat verstandig, temeer het lijkt dat Coby last heeft van een lichte voedselvergiftiging. Het is ondertussen 15 uur als we in een refugo zijn. Rusten en opknappen, zodat we er morgen weer vol tegenaan kunnen!